کد مطلب:2595 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:35

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا در زماني كه صدام گفت صلح كنيم، صلح نكرديم؟

صدام آلت دست استكبار بود و به قصد تصرف خاك ميهن اسلامي وارد معركه شد. فرزندان انقلاب به تبعيت از رهبر كبير انقلاب، به دفاع از كيان اسلامي پرداختند و اگر آنها نبودند، اكنون دشمن آسايش و امنيت ما را ربوده بود.

دفاع فرزندان اين مرز و بوم در مقام تقريباً همه دنيا افتخار بسيار بزرگي بود كه فقط در همان زمان نصيب عدهاي از دلاور مردان شد.

الآن وقت آن نيست كه بگوييم چرا صلح نكرديم؟ چرا فرزندانمان به شهادت رسيدند و چراهاي ديگر، امام فرمود: چه در جنگ شكست بخوريم و چه پيروز شويم، پيروزي از آن ما است، زيرا ما براي اعتلاي هدف خود مي جنگيم.

ايران كشوري جنگ ستيز نبوده و نيست، ولي آيا مي توان پذيرفت كه دشمن آب و خاك ما را تصرّف كند و چون اسراييل به غصب سرزمينهاي اسلامي بپردازد؟

صدام و ايادي او هيچ گاه حرف راست نميزدند. وانگهي اگر صدام گفته بود بياييد صلح كنيم، شايد پذيرش در آن زمان به صلاح نبود. در ضمن استراتژي جنگ به دست حضرت امام نبود، بلكه فرماندهان جنگ تصميم مي گرفتند و به حضرت امام ارجاع ميدادند و ايشان بر اساس رأي و پيش بيني آنها تصميم مي گرفت.

اين رويه معمول تمام دنيا مي باشد. در جنگ نان و حلوا پخش نميكنند. جنگ از استراتژي پيچيده و پنهاني برخوردار است كه حتي شايد پيش بيني كوتاه مدت آن ممكن نيست. جنگ عراق و در اصل استكبار جهاني عليه ايران نيز از اين امر مستثني نبود.

جنگ عراق عليه ايران، جنگ معمولي نبود، بلكه آتش افروزي كفر و استكبار عليه كيان اسلام بود و هر گونه پيشنهاد صلحي شايد نيرنگ بود.

جواناني كه با افتخار به استقبال شهادت رفتند و از جان شيرين خود گذشتند و يا اكنون جزء ايثارگران هستند، هرگز به فكر آن نبودند كه چرا بايد به اين كار دست بزنند، بلكه فقط به انجام وظيفه مي انديشيدند آنها در اين خيال نبودند كه چرا صدام پيشنهاد صلح كرد و ما نپذيرفتيم. اين پيروي از انديشه بدانديشان است كه مي خواهند افتخارات نظام را زير سؤال ببرند.